metropolitan. . .

Ez dakigulako baina jakin nahi dugulako Ez dugulako probatu baina probatu nahi dugulako Ez dugulako ikasi baina ikasi nahi dugulako Donostialdeko gazte literaturzaleen blog bohemio, paristar, idealista, erromantiko, fantasioso eta eroa.

mardi, juin 27, 2006

BIEN, ASÍ ES LA COSA...

a veces cuando todo parece ir de mal
en peor
cuando todo conspira
y corroe
y las horas, días, semanas
años
parecen desperdiciados-
tendido sobre mi cama
en la oscuridad
mirando hacia el techo

concibo lo que muchos considerarán un
detestable pensamiento:
aún es agradable ser Bukowski.

lundi, juin 26, 2006

joder... BERRIZ

supermerkatuan irudikatu ditut geure buruak(nire bihotza)

samedi, juin 24, 2006

EL REY CORCÓN BUSCA ESCROTO


Potros-ek azken pirrutxoa (a)matatzen, ziztatzen, txipiroitzen zuen bitartean, El Rey Corcón-en armadako koltxoiek, karentzia emozional afektiboez kexaturik, bena alkoholizatuak bilatzen zituzten, hauek kozkatzeko, (a)matatzeko, Eskroto erabat txipiroitzeko

Eta San Juan, (beti) zaitut gogoan...

mercredi, juin 21, 2006

LAMIAK

Ternuan hotz egiten du udaberrian. Baleak hara eta hona ibiltzen dira. Zuk, beti bezala, farotik ikusten dituzu. Ilunabarrero egoten zara beraiei begira. Bakarrik. Beti bakarrik. Munduak ahaztutako uharte honetan ahaztuta zaude, baina, ezin duzu mundua ahaztu. Gogoan duzu nola, txikia zinela, itsasontzi mordoa hurbiltzen zen zuengana. Hizkuntza arrotzetan hitz egiten zuten, euskaraz eta antzeko hizkuntzetan. Portura iritsi eta tabernan sartzen ziren. Zu barraren ertzean ipini ohi zinen, haien esanak aditu nahian. Nola haizeak beraien bidetik atera zituen, nola olatu artean galduta ibili ziren, nola kapitaina erotu eta lamiak ikusten zituela esaten hasi zen...

Gaur, itsasontziak irlaren ondotik igarotzen dira. Zuk faroa pizten duzu; bere argia pizten duzu, bere argi iluna, bere argi tristea. Eta, lemazainak, lemari eragin eta zuregandik urrunduko duen bidea hartuko du, oztopo bat besterik izango ez bazina bezala. Urteak dira oztopo bat baino ez zarela.

Ilundu du. Urrunean itsasontzi bat ikusi duzu. Eskuak dardar egin dizu. Begiek ez, begiak zabal zabalik dituzu.


Ehundaka marinel hil dira beraien itsasontziak uharte baten aurka talka egin ondoren. Haien gorpuak Ternuaren ondoko uharte batean aurkitu zituzten. Hamarnaka polizia dabiltza istripua zerk eragin zuen jakin nahian. Ehundaka kazetari. Inork ez daki zer gertatu ote zen.



Lamiak, seguru.


Zientzilariak hor ari dira giza genoma argitu nahian; bizitza nondik datorren jakin nahian; nondik gatozen eta nora goazen jakin nahian.

Nik nahiago dut farolen sekretuak entzutea.

mardi, juin 20, 2006

HERNANIKO SAN JUAN EGITARAUA (2006)

EKAINAK 26 - ASTELEHENA
19:00

Bertsolariak Gudarien plazan. Maialen Lujanbio, Unai Iturriaga, Beñat Gaztelumendi, Sebastian Lizaso, Jexux Mari Irazu eta Xabier Paya. Gai jartzailea: Gorka Tolosa. Antolatzailea: Elur Txori elkartea.

lundi, juin 19, 2006

A SIMPLE SMS

Ohetik altxa naiz, eta nire ondoko maindireak nahasiak zeuden oraindik.

Sukaldeko leihoa irekita utzi duzu, eta ahaztu egin zaizu Cola-Cao potea armairura berriz sartzea.

Ziur aski presaka ibiliko zinen.

Oraindik pijama soinean nuela, pasiloan barrena noraezean bezala ibili naiz, sarrerako ate ondoan zure lurrinarekin topo egin dudan arte.

Lanez lepo zabiltza my love... eta nik bitartean pelikulak ikusten, kirol pixka bat egiten, akordeoiaren bila joaten eta errekadu pare bat egiten pasatzen dut goiza.

Frutaz betetako poltsak eskuan ditudala, orain, agian momentu hauetan bertan, nigan pentsatzen ariko zarela pentsatzen dut, eta sagardo botila pare bat erostera sartzen naiz dendara.

mardi, juin 13, 2006

Bizitza karnabala dekela

Powered by Castpost

dimanche, juin 11, 2006

GAUZEN ZENTZUA, GAUZEN ZENTZUGABEKERIA

Msn-ra konektatzen naiz
eta maila ero moduan begiratzen dut
ondoren ipui bat irakurri
eta amari satisfazioren bat ematen diot

Msnra konektatzen naiz
maila begiratzen dut
eta klik bakoitza airean galtzen da
zentzugabeko galdera moduan

Deika ari naiz
eta ez dakit erantzunik jaso nahi dudan

Deika ari naiz
eta nire oihartzuna soilik da entzuten dudana

Eta msnra konektatzen naiz
eta maila begiratzen dut

oraindik larunbata da

KORKOI PUTA BATEK KOZKA INTZIN

samedi, juin 10, 2006

HELDU ZAITUT LEIHOAN

Heldu zaitut leihoan

Isilik egon gara fabrikako keari begira

Existitzen ez ziren itsasontziak

Itsu baten begietan nola itsasten ziren ikusiz


Eta orduan galdetu didazu

Denborak zergatik egiten duen ihes

Edo nolatan kabitu daiteke eskumuturreko erloju batean

Hainbat galdera dira

Erantzunik ez dutenak

Eta zure ezpainetan iltzatzen dira


Orduan esan nahi dizut maite zaitudala

Baina ezin zaitut konprenitu

Eta leihotik haratago zoaz

Fabrikako kearekin nahastuz

Eta ezin zaitut harrapatu

Denbora bezalakoa baitzara


Aritz Gorrotxategi

vendredi, juin 09, 2006

ALDE ZAHARREKO, TABERNA ILUN BATEKO GAU ILUN BATEAN

-Ombre! Aspaldiko! Zemuz unibertsitatian?
-Ondo esan biarko, baño faltan bota aunat.
-Eztek egiya izango, Bilbo etziok ain urruti're.
-Bueno... Ez... baño aspaldi ikusi be.... (Begirada eskuinera)
-Ta, izango dek neskan bat edo or tartian, ez?
-Nik? Neska bat? Keba, keba, bakarrik'e oso ondo nion. (Begirada ezkerrera)
-Eztek egiya izango... Gustauko zaik baten bat.
-E... bueno... ba... e... (Begirada eskuinera)
-Gorritu in aiz... Zeba...
-Ezten ezer... (Begirada ezkerrera)
-Ya... bueno... (Begirada eskuinera)
-...
-...
-...
-...
-Ze, ta, tragon bat artuko den, ez?
-Bai.



(Eta mutilak kalimotxo katxi bat ipini du bien artean. Besterik ez.)

POEMA BAT IDATZI NAHI NIZUKE

Poema bat idatziko nizuke, zeruan, izarren artean. Izarren artean izar bat gehiago balitz bezala. Letrek diz-diz egitea nahi nuke, beraien islada zure begietan itsastea, nire eskua zurearekin itsastea nahiko nukeen bezala.

Begiradarekin milaka aldiz esan dizkizudan hitzak idatzi nahiko nituzke zeruan; lehenengo aldiz Kafe Antzokiko gau borroso hartan hitz egin zenidanean nire munduak nik baino balantza handiagoak egin zituela edo halako txorakeriaren bat. Hurrengo egunean, ostiral batean lehenengo aldiz, ez nuela buruko minik izan, esate baterako. Damua bai, damuak min ematen zidan, begiekin esaten diren hitzak gauaren iluntasunean geratzen direlako, ametsetan soilik ikusi ditugun itzalak bezala. Horregatik idatzi nahi dut zeruan Gin Kasen artean zure begiak ikusi nituela, eta inoiz baino gehiago mozkortu nintzela. Eta inoiz baino biharamun txikiagoa izan nuela.

Inoiz esan ez dizkizudan hitzak idatzi nahi ditut; zure telefonoa eskatu, adibidez, edo zure mesengerra, edo, besterik gabe, "ondo lo egin" xamur bat idatzi izarren artean. Gau ilun honetan.

Gau ilunegi honetan.

Zergatik isilik?

Egun asko neramatzan kezka baten lokarria askatu nahian, baina, askatu ordez, korapilatu egin zait. Kezkak estututa bainauka, zilegi bekit hona ekartzea. Benedikto XVIak Auschwitz-en esandako hitzekin hasi zen dena: ‘Zergatik, Jauna, egon zinen isilik? Nolatan toleratu zenuen hau guztia?’.

Eta nik nioen: ezinezkoa da Jainkoaren existentzia frogatzea. Gizakia gizaki denetik, inork ez du lortu. Ezta lortuko ere. Baina elizaren existentzia? Azken bi mila urteotako munduaren martxa ezin da ulertu, ez onerako ez txarrerako, elizaren existentziarik gabe. Eta nik diot ez al den hobe ausardia erakutsi eta existentzia frogatua duenari kontuak eskatzea: ‘Zergatik, eliza, egon zinen isilik?’. Deiadarrak berdin balio du denok gogoan ditugun elizaren gaurko hainbat erantzukizunengatik galdetzeko ere.

Jainkoa, existitzen bada, bego han bere zeruan, ez gara-eta umezurtz munduan.

Andu Lertxundi, Berria-n

Zergatik isilik?

Egun asko neramatzan kezka baten lokarria askatu nahian, baina, askatu ordez, korapilatu egin zait. Kezkak estututa bainauka, zilegi bekit hona ekartzea. Benedikto XVIak Auschwitz-en esandako hitzekin hasi zen dena: ‘Zergatik, Jauna, egon zinen isilik? Nolatan toleratu zenuen hau guztia?’.

Eta nik nioen: ezinezkoa da Jainkoaren existentzia frogatzea. Gizakia gizaki denetik, inork ez du lortu. Ezta lortuko ere. Baina elizaren existentzia? Azken bi mila urteotako munduaren martxa ezin da ulertu, ez onerako ez txarrerako, elizaren existentziarik gabe. Eta nik diot ez al den hobe ausardia erakutsi eta existentzia frogatua duenari kontuak eskatzea: ‘Zergatik, eliza, egon zinen isilik?’. Deiadarrak berdin balio du denok gogoan ditugun elizaren gaurko hainbat erantzukizunengatik galdetzeko ere.

Jainkoa, existitzen bada, bego han bere zeruan, ez gara-eta umezurtz munduan.

Andu Lertxundi, Berria-n

LA FE

- Quizá es que no me quieres.

- Te quiero.

- ¿Cómo lo sabes?

- No lo sé. Lo siento. Lo noto.

- ¿Cómo puedes estar seguro de que lo que notas es que me quieres y no otra cosa?

- Te quiero porque eres diferente de todas las mujeres que he conocido en mi vida. Te quiero como nunca he querido a nadie, y como nunca podré querer. Te quiero más que a mí mismo. Por ti daría la vida, me dejaría despellejar vivo, permitiría que jugasen con mis ojos como si fuesen canicas. Que me tirasen a un mar de salfumán. Te quiero. Quiero cada pliegue de tu cuerpo. Me basta mirarte a los ojos para ser feliz. En tus pupilas me veo yo, pequeñito.

Ella mueve la cabeza, inquieta.

- ¿Lo dices de verdad? Oh, Raül, si supieses que me quieres de veras, que te puedo creer, que no te engañas sin saberlo y por lo tanto me engañas a mí… ¿De veras me quieres?

- Sí. Te quiero como nadie ha sido capaz de querer nunca. Te querría aunque me rechazaras, aunque no quisieras ni verme. Te querría en silencio, a escondidas. Esperaría que salieses del trabajo nada más que para verte de lejos. ¿Cómo es posible que dudes de que te quiero?

- ¿Cómo quieres que no dude? ¿Qué prueba real tengo de que me quieres? Sí, tú dices que me quieres. Pero son palabras, y las palabras son convenciones. Yo sé que a ti te quiero mucho. Pero ¿cómo puedo tener la certeza de que tú me quieres a mí?

- Mirándome a los ojos. ¿No eres capaz de leer en ellos que te quiero de verdad? Mírame a los ojos. ¿Crees que podrían engañarte? Me decepcionas.

- ¿Te decepciono? No será mucho lo que me quieres si te decepcionas por tan poco. ¿Y todavía me preguntas por qué dudo de tu amor?

El hombre la mira a los ojos y le coge las manos.

- Te quiero ¿Me oyes bien? Te quiero.

- Oh, <>, <>… Es muy fácil decir <>.

- ¿Qué quieres que haga? ¿Qué me mate para demostrártelo?

- No seas melodramático. No me gusta nada ese tono. Pierdes la paciencia enseguida. Si me quisieras de verdad no la perderías tan fácilmente.

- Yo no pierdo nada. Sólo te pregunto una cosa: ¿qué te demostraría que te quiero?

- No soy yo la que tiene que decirlo. Tiene que salir de ti. Las cosas no son tan fáciles como parecen. –hace una pausa. Contempla a Raül y suspira-. A lo mejor tendría que creerte.

- ¡Pues claro que tienes que creerme!

- Pero ¿por qué? ¿Qué me asegura que no me engañas o, incluso, que tú mismo estás convencido de que me quieres pero en el fondo, sin tú saberlo, no me quieres de verdad? Bien puede ser que te equivoques. No creo que vayas con mala fe. Creo que cuando dices que me quieres es porque lo crees. Pero ¿y si te equivocas? ¿Y si lo que sientes por mí no es amor sino afecto, o algo parecido? ¿Cómo sabes que es amor de verdad?

- Me aturdes.

- Perdona.

- Yo lo único que sé es que te quiero y tú me desconciertas con preguntas. Me hartas.

- Quizá es que no me quieres.

mercredi, juin 07, 2006

EL POEMA ERÓTICO MÁS CORTO DE LA HISTORIA

Me duele la mano de pensar en ti…

YOSE

mardi, juin 06, 2006

RAYUELAtik


"Toco tu boca, con un dedo toco el borde de tu boca, voy dibujándola como si saliera de mi mano, como si por primera vez tu boca se entreabriera, y me basta cerrar los ojos para deshacerlo todo y recomenzar, hago nacer cada vez la boca que deseo, la boca que mi mano elige y te dibuja en la cara, una boca elegida entre todas, con soberana libertad elegida por mí para dibujarla con mi mano en tu cara, y que por un azar que no busco comprender coincide exactamente con tu boca que sonríe por debajo de la que mi mano te dibuja. Me miras, de cerca me miras, cada vez más de cerca y entonces jugamos al cíclope, nos miramos cada vez más de cerca y los ojos se agrandan, se acercan entre sí, se superponen y los cíclopes se miran, respirando confundidos, las bocas se encuentran y luchan tibiamente, mordiéndose con los labios, apoyando apenas la lengua en los dientes, jugando en sus recintos donde un aire pesado va y viene con perfume viejo y un silencio. Entonces mis manos buscan hundirse en tu pelo, acariciar lentamente la profundidad de tu pelo mientras nos besamos como si tuviéramos la boca llena de flores o de peces, de movimientos vivos, de fragancia oscura. Y si nos mordemos el dolor es dulce, y si nos ahogamos en un breve y terrible absorber simultáneo de aliento, esa instantánea muerte es bella. Y hay una sola saliva y un solo sabor a fruta madura, y yo te siento temblar contra mí como una luna en el agua."

lundi, juin 05, 2006

HOTEL CALIFORNIAInstead of learning
I�ve been swimming in the lakes of sorrow and pain
Afterwards, without drying my skin
I went to a bar
a dark club, going down the road to Atharratze
just in the border with France
and while drinking whisky
I heard this song.
It seems Basque singers also have heard
the cries of h.c.
in its inevitable and forced execution

Just a little tribute.
Bonne nuit.


Powered by Castpost

dimanche, juin 04, 2006

BEST LUCK. BEST BYE.

It seems there´s no other way
We knew it since it started

I think that
after shooting the last pigeon
the most logical thing to do is to shoot ours hearts.




Take the gun
Now it´s your turn.

ODOLUSTU ARTEXikinkei artistak musikatutako nire poemak
Gozatu

Powered by Castpost

ENTERRADO VIVO

Aquel día me desperté
y a mi entono nada vi
Una oscuridad profunda
rodeaba todo mi ser
Un frío recorría mi cuerpo
y un sudor bañó mi piel
Estaba enterrado vivo ...
Puse antención a todo
y nada pude oir
Quise levantarme
y no pude mover los pies
Quise mover las manos
y nada pude hacer
Estaba enterrado vivo ...
Habré de morir desesperado
o de asfixia tal vez
Los gusanos me comerán
y yo me pudriré
Estaba enterrado vivo...

samedi, juin 03, 2006

NIK EZ DUT NIRE IZENA DUEN KALERIK NAHI

Ez dut inork nire biografia idazterik nahi. Ez dut nire hiletan Euskal Herrian luto egunik ospatzerik nahi. Ez dut lorerik nahi. Ez dut egunkari guztietako portadan agertu nahi. Ez dut Garaipenaren Arkuaren azpian armaniren amerikanarik jantzita paseatu nahi. Ez dut Moskuko plaza gorrian ejerzitoak nire omenez desfilatzerik nahi. Ez dut Garaipenaren arkuak niri begiratzean burua makurtzerik nahi. Ez dut Amsterdameko Cofee shop guztietako lurrun dena niretzat propio ateratzerik nahi.

Nik ez dut txanpain garestirik nahi. Nik ez dut luxuzko autorik nahi. Ez dut txaletik nahi. Ez du arkitekturako karrerarik nahi. Ez dut telebistako izarra izan nahi . Ez dut ikusten nauten neska guztiak nirekin maitemintzerik nahi. Ez dut aingeruen gorputzik eduki nahi. Ez dut hitz goxotan urtu nahi.

Zurekin Urrakin kalimotxo merkea edatearekin konformatzen naiz. Zoriontsu izatea konformatzea baldin bada behintzat. Zuk nahi baldin baduzu behintzat.

PARISKO GELTOKIAN

Parisko geltokian
Gare du nord-en, Gare Saint Lazare-en
zer axola dio non

Bada gizon bat
gabardina luzea
kapelik ez, Hotel de Ville-ko argazki horretan bezala

Dena txuribeltzean

Euria ari du
euria gizona lurperatu nahian indartsu
gizona uzkurtuta lur hotzean
bere barrura begiratu nahian bezala
nasaren amaieran, geltokiaren horizontean

Emakumearen ahotsa du barruan
hain gertu
hain berea
"agur" esaten
behin eta berriz "agur"
Agian elkarri gehien esan dioten hitza da

Uzkurtuta jarraitzen du
emakumearen ahotsa
emakumea bera era horretan betirako gorde nahiko balu bezala
euriaren mende uzkurtuta

Berandu da dagoeneko edozer esateko
berandu da akaso ezer amesteko
beranduegi

Emakumearen ahotsa
azala begiak bularrak lurruna bere ezpainak sexua bere hitzak hauen tonua
ahotsa ahotsa du buruan
agur esanez
Eta gizonak pentsatzen du
euriak gabardina eta guzti nasan lurperatzen duen bitartean
Euriak gutxienez
herdoilduko al ditu nire ametsak




































































Agur.

vendredi, juin 02, 2006

POEMA BATZUK

Gaur ez zaitut ikusi

Dardaren interpretazioa

Poesia fikzioa da (baita zera ere)

jeudi, juin 01, 2006

NO TENGAS NADA EN LAS MANOS


No tengas nada en las manos
ni una memoria en el alma,

que cuando un día en tus manos
pongan el óbolo último,

cuando las manos te abran
nada se te caiga de ellas.

¿Qué trono te quieren dar
que Atropos no te lo quite?

¿Qué laurel que no se mustie
en lo arbitrios de Minos?

¿Qué horas que no te conviertan
en la estatura de sombra

que serás cuando de noche,
estés al fin del camino?

Coge las flores, mas déjalas
caer, apenas miradas.

Al sol siéntate. Y abdica
para ser rey de ti mismo.



Fernando Pessoa