metropolitan. . .
Ez dakigulako baina jakin nahi dugulako Ez dugulako probatu baina probatu nahi dugulako Ez dugulako ikasi baina ikasi nahi dugulako Donostialdeko gazte literaturzaleen blog bohemio, paristar, idealista, erromantiko, fantasioso eta eroa.
32 Comments:
Puffffffffff.... luze, sakonena.
Sufritzen ari naiz
Mila aldiz eman diot "responder"i
eta mila aldiz klikatu dut ondoren goiko eskubiko x hori
x puta hori
Hauetako batean responder-i emango diot
Joder
Zeldan uzkurtuta nago
eta bisitan datorzkidan uso mezulariak
eskopetaz hiltzen ari naizen sentsazioa dut
Honek superatu egin nau
Ezin dut gehiago!
Etsipen handi bat jabetzen da nitaz
Not even the doctor can speak in these moments...
Banoa, banoa.
Sorry.
Orain oroitu dut Otamendiren poema hori. Era honetan eraldatu dut nik:
maite zaitudala
uste
sinesten dut
dakit
maite zaitudalako
uste
sinesten dut
dakit
gure maitasuna malko tanta dela
Hau oso gogorra da
baina bukaera duin eta eder hori behar zuen
minari eta tristeziari mingostasun eta rabia puntu hori ez gehitzeko
...abiatu naiz desertuan barrena
Politiko guztiek dioten eran
su-etenak irrebersiblea behar du izan
Negoziazio mahaia pasa ondoren
armak entregatu behar
trop dure.
Eta inozoarena egiten jarraitzen dut
refresh eta refresh-i emanaz
Obsesiboki, beti bezala.
Refresh, refresh
ze zentzugabea naizen.
127. aldi hau izango da azkena.
Ordenagailua itzaliko dut gau osorako.
Muxu bat emango nizuke
ondo lo egin esan nahi duen muxu bat
Kaka zaharra
Magabila, ez zara bakarra, refresh eta refresh dabilena.
Su eten irrebersiblea bada zergatik sortzen du bonba atomikoak baino min gehiago??
Egoskortasuna beharbada?
-tasuna bai, baina "egoskor-" ez dakit.
Te digo adiós y acaso, te quiero todavía.
Quizá no he de olvidarte, pero te digo adiós.
No se si me quisiste...No se si te quería...
O tal vez nos quisimos demasiado los dos.
Este cariño triste y apasionado y loco,
me lo sembré en el alma para quererte a ti.
No se si te amé mucho...No se si te amé poco.
Pero sí se que nunca volveré a amar así.
Me queda tu sonrisa dormida en mi recuerdo,
y el corazón me dice que no te olvidaré;
pero al quedarme solo; sabiendo que te pierdo,
tal vez empiezo a amarte como jamás te amé.
Te digo adiós y acaso en esta despedida
mi más hermoso sueño muere dentro de mí...
Pero te digo adiós para toda la vida,
aunque toda la vida siga pensando en ti.
Irakurri berriro, irakurri behar adina aldiz, hasieratik amaierara, hitzez hitz, halaxe baita.
Hortantxe egon naiz oraintxe bertan!
Aspaldian neukan sofan bi poemen orrialdea, eta gaur arratsaldean, bederatziak aldera jarri dut koartoko horman. Behin eta berriz irakurri dut.
Memorizatu arte
hau ere obsesiboki
irakurriko ditut
Emaion refresh-i orain!
Diossss
Zurekin hitz egin nahiko nuke
biluzik
etzanda
ezpainak gertu
besterik ez munduan
orduak igaro horrela
berriketan
elkar deskubritzen
kkk
Hor al hago?
Respondez moi!
Eta ez dut erantzuterik nahi
paradox(a) rey
Connect yourself!
Vuélvete princesa, vuélvete...
vamos princesa
vuélvete
abrázame fuerte
esadazu ametsak eta errealitateak
elkarren etxeak trukatzea erabaki dutela
betiko
Hurrengorako Schopenhauer gehiago ikasi beharko dut... eta 9:30tako ordu klabean konektatu...
vuèlvete...
A zer desesperazioa
itotzearen sentsazio hori
Aurreko komentario guztiak borratu beharko nituzke
Je me excuse, princesa
Ezin dut horrela pitoik ere ikasi...
je dois partir
bonne nuit
barkaidan
Wait!
Are you there?
Nor ote da zuen printzesa maitea¿?
Hau sufrikarioa, dios dios dios
Writing to you from the library...
Sufrikarioa, agonia, tristezia,...
"Refresh and refresh but nothing"ek sorturiko inpotentzia, frustrazioa...
Zenbat adjektibo, tortura mota ez konbentzional hau definitzeko.
Tragatu beharreko sentimentuak, ito harte.
Ostras, arte, arte, h hori!!
Schopenhaueeeeeeeeeeeeeeeeeeeer!!!
kkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk
- "I must leave now..." said the lady, "they are going to demolish the building!"
- "Relax", said the nightman, "we are programed to recieve, you can check out any time you like, but you can never leave..."
Kanpoan pilaturiko pertsona kuriosoen gozamenerako, Hotel Californiaren suntsiketa programatua elegantea izan zen, dominoko piezek bata besteari bultzatzen diotenean bezala erori baitziren solairuak bata bestearen gainean, soinu larriegirik atera gabe, ikuskizun paregabea emanez.
Eta damak bere patua onartzen du, malko artean. Eta Hotel Californian sartu zen lehen eguna gogoratzen du, leherketak hotelean bizi izandako momentuez gozatzen ari dela lurperatzen duenean.
"Amesten lurperatuko nauzu, amesten, jakin dezazula berandu, beranduegi bada ere, amesten ehortziko nauzula, ez agur esaten".
Amets bat...
Gehiegi zara
Izugarria zara niretzat
Hotel California barruan lurperatu zara betirako
eta ni Parisko estazioko nasan
Demasié da hau
eta posta begiratzen dut
eta gutunik ez
eta posta berriz begiratzen dut
eta gutunik ez
bihar ere posta begiratuko dut
eta gutunik ez da izango
Gogorra da. Oso.
Interesting website with a lot of resources and detailed explanations.
»
Enregistrer un commentaire
<< Home