Askatasuna edo

INTO THE WILD

DENBORA GALTZEAREN PLAZERRA: ELKARRIZKETAK

Borges, Cortázar, Bolaño, Borges berriz ere, Rulfo..., eta beste mila. Klik bakar batera.

CRAZY THOUGHTS (III): ZERGATIK EZ?

Dean Moriarty izan zitekeen batek pasa zidan mezua. Sarean ere erreferentzia, iritzi eta artikulu ugari daude (Breve manual para robar libros y no sentir remordimiento, adibidez).

Bere helburua argia da: Euskal Herriko hiri handietan zentro komertzialetan lapurtutako liburuekin “zirkuitu literario underground” bat sortaraztea.

Moriarty-ri arrazoirik ez zaio falta FNAC, El Corte Ingés, Eroski eta abarrek liburuak produktu huts bezala saltzen dizkigutela esaten didanean. Izan ere, lapurtuz eta irakurriz soilik itzul geniezaieke liburuei makro-zentroetako apaletan –errepide ertzeko puta lez– galdu duten balioa. Funtsean, lapurreta Emuletik pelikula edo disko bat jaistearen parekoa da. Hori bai: zailtasuna handiagoa da, baina baita lapurtutakoaren balioa ere.

Nork ez dio inoiz liburu bat osteko tentazioari eutsi behar izan? Aitor dezagun idazle senak nahitaez lapurreta selektibora garamatzala. Liburu bat amaitu bezain laster, lapur dezagun hurrengoa: aurrez ongi aukeratuz, tentuz jokatuz baina naturaltasun osoz beti, lotsarik gabe. Segundo gutxitako estuasuna, ordu luzetako plazeraren truke (edo alderantziz, agian?).

Zabal dezagun kleptomania literarioa, aurreko guztiaz gain seguru asko irakurketa sustatzeko kanpainarik eraginkorrena dena, sistemaren kontrako ekintza etiketa duen bitartean. Anima zaitez, zergatik ez?

SMS-SOS

Urtarrilaren lehenengo eguna da, gaueko hamarrak laurden gutxi.

Etxean ez dago inor, bakarrik pasa dut urteko lehen eguna.

Eguerdi aldera bizilagunaren txaloek esnatu naute, Radetzky martxaren erritmora altxa naiz. Bada zerbait, ez da seinale txarra izan. Oroitzapen onak ekartzen dizkit, txikitakoak.

Aspaldiko partez, esnea bultzaka isuri bitartean, Tom Waits entzuten jarri naiz. Poxpoloa piztu dut eta esnea berotzen hasi aurretik garrari begira geratu naiz segundu gutxiz. Bera bezalako lagun zaharrek ez gaituzte inoiz bazter uzten, ez horixe. Agian gogoraraziko digute galdu dugun guztia, baina erak, doinuak, hitzek, asko balio dute. Bakoitzaren miseriak agerian uzteko maila gutxi batzuk bakarrik dute.

Diskoa amaitzean hutsik sentitu naiz eta ez dut gogorik izan sukalde lanetan hasteko. Ur baso bat edan eta leihotik kanpora begira geratu naiz.

Kanila tantaka somatu artean, etenaldi isil batean zirudien denak. Airean, leunki bibratzen, entzefalograma laua, entzefalograma astuna. Barruak jateko gai den isiltasunaren antzeko zerbait.

Osabak emandako dirua liburutan gastatzeko unea dela pentsatu dut, baina burukominak desegindako ohean mantendu nau.

Harrigarria da alkohol usainaren indarra, izarek erabat ustelduta dirudite.

Zugan pentsatzen igaro dut egun osoa, eztakit zertarako galdu dudan denbora aurreko guztia idazten.

Berogailua martxan jarri eta biluzik etzan naiz sofan. Kuzkurtuta, ispiluari begira jarri naiz eta angelurik urrunenean zure isla biluzia alferrik bilatzen pasa dut denbora.

Errepikatu egin nahi dizut, nire ezpainek ezagun duten bidean galdu nahi dutela.

Ez daukadala inongo planik hurrengo hilabeteetarako.

Zurekin galdu nahi dudala denbora.

Idatzidazu.