metropolitan. . .
Ez dakigulako baina jakin nahi dugulako Ez dugulako probatu baina probatu nahi dugulako Ez dugulako ikasi baina ikasi nahi dugulako Donostialdeko gazte literaturzaleen blog bohemio, paristar, idealista, erromantiko, fantasioso eta eroa.
lundi, mai 26, 2008
jeudi, mai 22, 2008
MAMUAK
Mamuak dira, hori da beraien egitekoa, gustuko dute. Normala da.
Zurean ere bai, adibidez.
Zure ametsetan agertzen naiz batzuetan, nahiz eta esnatzean zuk ez oroitu.
Nik ere besteen hauspoak senti ditzaket, eta badakit horri esker egin dezakedala hegan.
Mamuak gara, hori da gure izaera. Ustekabean topatzen nauzun/zaitudan hurrengora arte.
mercredi, mai 21, 2008
SHAMPOOING ET APRÈS-SHAMPOOING
samedi, mai 17, 2008
dimanche, mai 11, 2008
PARIS HIRU LIBURUTAN
Azken aldi honetan, 68ko maiatzaren 40. urteurrena dela-eta, Paris dezentetan atera da komunikabideetan. Egunkari batzuk ibilbide turistikoen barruan sartu dute jada, eta ez da zaila imajinatzea galtza motxetan eta argazki kamera lepotik zintzilik dituzten koadrilak, gidaren esanei so, “hantxe jarri ohi zuten barrikada” Saint-Michel boulevard-etik Vaugirard kalea seinalatuz, edota “pareta honetan agertu zen pintada famatu hura” esanez, turistaren batek pareta zuriari argazkiren bat ateratzen dion bitartean.
Festa aldameneko gelan amaitzen ari nintzela egokitu zait berri hauek entzutea. Nire ama izan zitekeen Mariasun Landak nire edadea zuenean Parisen igaro zuen lehen urteko gorabeherak kontatzen dira bertan, zintzotasun eta gardentasun harrigarriz. Sexualitatea, amodioa, garaiko kezka politikoak eta intelektualak, giroa (68ko maiatzaren oihartzunak, Ibañez-en kontzertua eta ondorengo manifa espontaneoa, Euskal Herriko egoera…), ametsak eta au pair lanetan edukitako esperientziak, denak Donostiako giro zurrun hartan hezitako 19 urteko neskatxa ameslari baten ikuspegitik.
Mariasun Landa bizitzara Parisen salto egin zuen bakarra ez da, noski. Ezagunagoak dira, adibidez, Ernest Hemingway edota Enrique Vila-Matas. Biek ala biek idazle bizitzako lehen pausuak hiriko chambre minimalistetan eman zituzten. Lehenengoa 1921-1925 bitartean bizi izan zen bertan -oso pobre eta oso zoriontsu- eta esperientzia París era una fiesta bere azken liburuan bildu zuen. Honen ibilbidea imitatu nahian igaro zituen bigarrenak Parisen 1974-1976 bitarteko urteak, nahiz eta hain zoriontsu izatea ez zuen lortu. Ironiaz, autobiografiaz, fikzioz, gustuko autorez, surrealismo pixka batez, Hemingway –ek utzitako arrastoz eta istorio txiki ugariz osatu zuen beranduago París no se acaba nunca liburua (hitzaldia) Vila-Matasek. Bi urte horiek bere opera prima idazteari eman zizkion (La asesina ilustrada) Bartzelonako idazleak. Buruan hilabete luzez landu nuen ideia hain orijinala ez zela ohartarazi/gogorarazi zidan, kabroi halakoak.
samedi, mai 10, 2008
jeudi, mai 01, 2008
INTERNAZIONALA
Ukabila altxatu eta kantatzen dutenean aurpegian nabarmentzen zaie. Lotsatu egiten dira, eta kantua minutu batzuetako sufrikarioa bihurtzen da. Baina hori da, ez besterik, pasatu beharreko formalismo bat. Bueltakoan, etxeko atea ixterakoan, dena berriro bere lekuan dago.
Beste batzuk ezpainen dardarak salatzen ditu. Kantua ez dakite osorik, eta memoriaren edota ezjakintasunaren hutsuneak ezpainen mugimendu hutsez betetzen saiatzen dira.
Askok, hiritik alde egiteko auto-ilara amaiezin batean, umeen garrasi artean entzun dute; baina ez osorik, zatika baizik, irratiko albistegian. Bikoteari begiratzen diote orduan, eta beraien gazte denbora oroitzen.
Oraingo gazteen artean, berriz, gehiengoak ez du ezagutzen eta ezagutzen dutenen gehiengoari ez zaio interesatzen.
PAPER BOLEI BURUZ
Paper bolek ez dute minik hartzen lurraren kontra jotzerakoan. Berriz destolesta ditzakezu, berriz irakurri. Ohartzen bazara, ez da ezertan aldatu. Testua, letraz letra, berbera da.
Kasualitateak urriak dira, baina oraindik gogoan dut leihotik behera botatako horietako paper bola bat norbaitek irakurri zueneko hura.