metropolitan. . .

Ez dakigulako baina jakin nahi dugulako Ez dugulako probatu baina probatu nahi dugulako Ez dugulako ikasi baina ikasi nahi dugulako Donostialdeko gazte literaturzaleen blog bohemio, paristar, idealista, erromantiko, fantasioso eta eroa.

mercredi, mai 10, 2006

HITZ MAMITUAK (X): mauritaniar


mauritaniar. izlag. Mauritaniakoa dena. Mauritania. (ar. Al-Jumurijah al-Islamijah al-Mauritanijah; fr. République Islamique de Mauritanie). Afrikako M-ko estatua. Lurralde desertikoa da eta klima lehorra du. Artzantza nomada da. Burdin hobiak esportazioen oinarri dira.

Gurasoak oheratzean, play sakatu eta betaurrekodun baten ahots deformatua entzun ohi nuen. Nola garraiatzen ninduen sentitzen nuen, akorde bakoitzak bere bultzada emanez, memoriaren laberintora. Bertara sartu, ate bat ausaz ireki eta akordatzeari ekiten nion.


Banuen lagun bat lehenengo aldiz elurra ukitu zuenean <> garrasi egin zuena. Mendi garaietara joatean hodeiei sugar deitu zien, eta mendiei sumendi. Zeruan dauden hildakoen penak euriaren bidez erreketan barrena itsasoratzen zirela esan zigun eta, ondorioz, gizakiok beti edukiko genuela tristuraren bat ura edaten jarraitzen genuen bitartean. Behelainoa zuhaitzen hatsa zela erakutsi zidan, eta biluztu bitartean estalki moduan erabiltzen zutela aipatu zidan.


Basamortuan bizi zen garaian ilargi osoa ikustea laket zuela aitortu zidan eta behin baino gehiagotan, zeru gaindiko legeak desafiatuz, pomelo bilakatzen zela. Ilargia pomelo bihurtzean, isurtzen zuen tanta bakoitzeko izar berri bat sortzen omen zen. Eta tantaka jarraitzen zuen, harik eta eguzkiak gaua lehortzen zuen arte. Zerua ere, gauez, basamortu zen, kontatu ezineko pomelo tantek, iluntasuna estaltzearren, hondar aleen moduko mantua osatzen baitzuten.


Bizikleta zaharkitu bat erregalatu genion. Pintatu egin genuen eta saskitxo bat jarri genion atzeko gurpilaren gainean. Bizikletan kaleak erakutsi nizkion, eraikinak, parkeak, tren geltokiak, tabernak. Bukatzeko, hondartzan bainatzen ginen, uretara zein lehenengo iritsiko lasterka. Hark, etxera bueltan ginen batean, bizikleten jira-biran eta olatuen joan-etorrietan oinarritutako adiskidetasunak luze iraungo zuela esan zidan. Besarkatu egin nuen.


Zoritxarrez, beharrak eraginda, udazkeneko lehen arrasto gorriztekin batera egin zuen alde hiritik. Malkoak besarkada eta bizkarreko kolpe lagunkoiekin estali genituen eta, hurrengo loraldia amaitzean, ilargia pomelo nola bihurtzen zen elkarrekin ikusiko genuela egin nion zin.