GRUA (bat-bateko poema)
Lehenengo Galarreta
eta ondoren Miramon
autobusean balantzaka doa nire gogoa.
Urrutian gaztelua
obretan ari dira Aiete inguruan
grua bat bertan
60 tona max.
Kurban bihotza amildu zait
eta zera pentsatzen dut:
kaka, gruak ez dik balio
nire tristezia altxatzeko
posted by MAGABILA | 3:03 PM
6 Comments:
burua galtzen ari naiz...
Hau gehiegizkoa da
Tristeziaren metro karratutik ezin atera
Betirako malkoetan iltzaturik bezala
Triste gabiltza. Ez gara bakarrak.
Ez, alderantziz, jende gehiegi ez ote garen metro karratu baterako...
Laister nominatzen hasi beharko dugu, Gran Hermanon bezala, ia nor tristeziaren metro karratutik bota...
Niri ez litzaidake inportako lehenengoa ateratzea...
Bertan iltzatua dagoenak, ordea, nola ihes egin metro karratuari...
Ba bi aukera metro karratua uzteko:
1. Iltzeak banan bana ateratzea: mingarria da oso, gogortasun handia behar da. Metro karratutik zauritua aterako zara, zauri irekiekin, baina errekuperazioa uste baino azkarragoa da (doctor speaking).
2. Gurutzea bizkar gainean duzula metro karratutik ateratzea. Honek momentuko iltzeen kentzeak sorturiko sufrimendu latza ebitatzen du, baina bizitza osoan gainean eraman beharreko zama dela kontuan izan.
Eta orain, zuk zeuk erabaki egin nahi/ahal duzuna.
Enregistrer un commentaire
<< Home