Galerna

Betiko tabernan zeunden, betiko basotik betiko ron merkea edaten, Peillotek altxorraren mapa eman zizunean. "Jarraitu haizeari eta olatuei, eta kaioak bandera beltzeko zuloetatik sartzen hasten direnean bota aingura eta egin jauzi lurrera. Aberastasuna zuena izango da."
Betiko altxor harekin betiko ametsak egiten hasi zinen. Beti bezala. Eta, beti bezala, tripulaziokoei paper horitu triste batean beraien sinadura ipintzeko eskatu zenien. Eta, noski, idazten ez zekiten gazte horiek labanekin hatzetan ebakia egin eta odolez sinatzen zuten dokumentua. "Hori da gure sinadura. Odola eta askatasuna".
Kalera irten eta emazteak eskutik heldu zizun, betiko indar neurrigabe horrekin, itsasoaren indarra ere txiki uzten zuen indar infinitu harekin. Maitasuna deitzen zion berak. Galerna zuk.
Iritsi da eguna. Haizeak zure ile urdindu luzea dantzatzen du, zure bihotza bezala. Atzean duzu portua, eskutik heltzen zizun emakume hura; nola zuen izena? Ez dakizu. Egia esan, ez dakizu ezer atzekoari buruz.
Aurrean itsasoa duzu. Infinitua. "Jaso aingura! Goazen aurrera, infinitura, nabega dezagun askatasunean, ez dago pirata geldi dezakeen aingurarik.
Abiatu zara, bada, askatasunera. Haizeak gidatzen zaitu. "Egia esan, inoiz ez gara aske izango, haizea baino ez da aske" bota dizu Gabrielek. "Ez, zure mihia ere askea da" erantzun diozu zuk.
Egunak igaro dira, beti bezala, beti bezalakoak. Eta, halako batean, heldu zarete. Beti bezala, heldu zarete. Beti bezala, kaioak igaro dira haize bortitz askeak marraztutako bandera beltzeko zuloetatik. Beti bezala, aingura bota duzue. Beti bezala, salto egin duzu. "Jarraitu haizeari eta olatuei, eta kaioak bandera beltzeko zuloetatik sartzen hasten direnean bota aingura eta egin jauzi lurrera. Askatasuna zuena izango da".
Eta izenik esan ez dizun emakumeak eskutik heldu dizu.
Beti bezala.
Galerna batek hartu du portu osoa.