MUGAZ BESTALDEKO BESTE EMAIL BAT (AL BORDE DE UNA EXPLOSIÓN ESCROTAL)

Gaur oso egun geldoa izan da. Goiz guztia liburutegian pasa dugu, ordenagailuak borratutako lanak berregiten.

Presak tortura bilakatu ditu dutxa eta bazkariaren plazerak.

Klasera ere korrika joan gara.

Siesta ere egin dugu bai, tradizioari men eginez egin ere, bigarren lerroko mahaian eta postura harrapatu gabe.

Ez dut gezurrik esango, klase egun gogaikarri bat izan da: sistematikoki geratzen zaigun zerebro apurra urtzeko diseinatutako gas kamara puta horretan igarotako 5 orduak amaiezinak izan dira.

5 ordu, zita oso bat. Baina guk nahiago ditugu izerdi likatsuzko ibaiak, eguzkia gela barrutik ikustea, ordutik ordura usteltzen doazen hatsak, irakasleak –hain espresibo eta pasionalak– eta berogailua. Azken hau martxan, noski.

Bai, heriotza geldoa.

Hau dena konpon dezaketen gauzak gutxi dira. Irakasleren batek klasea eman ordez "escupir a los urbanos / a mi chica meter mano" kantatzea litzateke bat. Kalean zehar ustekabean maratoi nudista jendetsu batekin topatzea beste bat. Betiko esloganez jositako paretetan pintada originalen bat irakurtzea, betiko manifetako aldarrikapenen artean doinu tropikal bat bereiztea. Edota travestien ekintza esperpentiko batean parte hartu ahal izatea eta, adibidez, udaletxea kolore guztietako pinturaz betetako arrautzekin bonbardatzea. Haize freskoa, mesedez.

Gehiegi eskatzea da, badakit.