NOIR DÉSIR – LE VENT NOUS PORTERA

Gabardina beltz luzea eta bufanda soinean, izotza inguruan, elurrezko panpina baten antzera ibili nintzen atzo hiriko kaleetan barna.

Goiz zen eta triste nengoen, eta inork ez ezerk ezin zuen ezkutatu zeruaren gris metalikoren astuna: burumakur zebiltzan autobusak, burumakur zuhaitzak, burumakur korbatadunak.

Hilabete osoan estudiotik ateratzen nintzen lehenengo aldia zen. Besazpian editoreari erakutsi beharreko marrazkiz betetako A2 karpetan neraman. Pauso trakets eta zalantzatiz egiten nuen bidea, pauso bakoitzean poltsikoa haztatuz, zure etxe berriko telefonoak bertan jarraitzen ote zuen ziurtatzeko.

Kabinan bat-bateko kazkabar gupidagabetik babesteko gerizatzen nintzen bitartean, denbora luzez ez nuela zure ahotsa entzun pentsatu nuen berriz ere. Ez zegoen hori baina momentu egokiagorik zuri deitzeko. Txanponak sartu eta nire etxera etortzeko esango nizula erabaki nuen.

Gauza politak idatzi nahi dizkizut, ez dut aiene gehiagorik nahi, ez dut arrangurarik nahi. Astea gogorra izan da biontzat...

Anai zaharraren LPan osaba Lou jarriko dizut afaltzen dugun bitartean: Coney Island Baby edota Walk on the wild side. Leihoa irekita eta eskuan zigarroa duzunean Janis entzungo dugu, Piece of my heart seguruenik... Etor zaitez gure kontzertura, guk nahi dugun musika entzutera, gu biok bakarrik, guk nahi bezain altu, guk nahi bezain baxu...

Gerritik inguratuko zaitut gero, eta hamargarren tragoaren ondorean Johnny be good dantzatuko dugu ero moduan, edota The Police-en I can´t stand losing you

Zeharo mozkortuta, burua galdu arte dantzatuko dugu...

Kabinan

zure zenbakia berriz markatu dut

Ez duzu hartu

Agian dutxan zaude

berriz saiatu naiz

Bestaldean

telefonoaren dei errepikakorra

jo eta jo ari dela

imajinatu dut

Kanpoan kazkabarrak indartsu dirau