Gaua haustura da, etena. Hiriaren arnasa markatzen duten semaforoak ez dira karkaxez betetzen eta argia gorrian dagoela pasatzeak extreme sport kategoria galtzen du. Ibaiaren ondotik paseatzen, karreterako argi berdea kolega bat da kasik eta kakaztutako ur berdexkan bainatzearen ideia suizidio ziurretik urrun geratzen da erabat.

Piensa en verde agintzen duen botila eskuan, Alderdi Eder-eko banku batean eserita, El Mundo-k prefabrikatutako alkandora koadrodun, gomina merke eta Maximo Dutti-z perfumatutako ikasleak ikusten ditut Kontxan behera (nahi bai), Bata-n biltzera. Nonbait lehortu beharra dute hauek ere. Eta gero esango dute ez direla bustitzen. Raia utzita alde batera orraztea estetika baino gehiago militantzia arrasto izatera iritsi ez ote den...!

Aurreiritziak...

Marka da ba, lagunak orain ere berdekeriatan. Tentazioari ezin eutsi eta zure azala momentu hauetan biltzen duen nikia berdea ote den galdetzen diot nire buruari, reggaetoia itsasotik arrantzatu berritako berdelek bezala dantzatzen den taberna horietako batean, kiwi likorea eztarrian.

A, my love... Ze berdeak zure ezpainak, ze berdeak zure hitzak...


Powered by Castpost