SUTEA
Emaidan zigarro bat neskatxa,
zatitxo bat
zupada bat bada ere
horrela keak itoko zizkigun begiak
esan zuen gizonak
bere bakardadean
Ez din inporta neskatxa,
erreko dinagu batera
ke bihurtuko dizkinagu
harezko ezpainak
Gertura hadi, bada, neskatxa,
fereka nazan hire suzko hatzekin
leunago, gertuago, amultsuki neskatxa
ito nazan hire musuekin
musu iheskor horiekin…
Non hago neskatxa,
besarka nazan sikiera
ketan
sutan
neskatxa lagunduidan…
Behatz artera begiratzen du gizonak
begiak laguntza eske
zigarro galduaren bila belauniko
sute baten erdian
kea
kea…
posted by MAGABILA | 1:04 PM
5 Comments:
bikaina!
Ez dut hain ongi ulertu... Badakit esplikatzerako orduan poemak magia guztia galtzen duela..., baina esplikatuko plis?
neskatxa
Bikaina benetan! Norbaiti/zerbaiti engantxatua zaudenean harekiko sentitzen duzun desio geldiezin, larri eta ekidinezina; ingurukoek errukarritzat jotzen dutena eta guretzako, ordea, bizitzeko modu bakarra dena. Ridikuloan erortzen gara maiz, zentzugabekerian, denak ohartzen dira, baina ezin dugu besterik egin, ezta mutiko?
Ezin dugu eta ez dugu besterik egingo erretzen garen arte eta orduan jada beranduegi izango da. Sua erakargarria baina arriskutsua da oso.
Neskatxik ez da existitzen(non hago neskatxa-gertura hadi, bada, neskatxa). Gizonak imajinatu egiten du neskatxa, neskatxarekin ari da hizketan, eta zigarro bat eskatzen dio, zigarro bat emateko mesedez.
Konturatzen denerako ingurua sutan dauka. Gizonak eskutan zuen zigarroak, zeina aurreko imajinazioaren sortzaile izan den, dena erre du...
Eta ketan sutan, laguntza eske dabil...
Enregistrer un commentaire
<< Home