MESSAGE IN A BOTTLE

Ez da Parisera joan beharrik bertan egoteko, bertako kaleetan sentitzeko. Gaur Luxembour-eko lorategietan imajinatu dut nire burua; harri borobilduz osatutako plaza bohemiotan ibili naiz pasieran; kafe bat hartu dut kaleari begira eta nire koaderno txikian nota batzuk idatzi ditut.

Moulin Rouge kabaretaren frenteko apartamentuan eseri naiz idazmakina aurrean dudala. Hainbeste ur dut barruan, baina hain da sendoa eta lodia ur hori guztia eusten duen horma…

Zerbait tekleatu dut. Ezer gutxi. Bat-batean, deabruak hartua eta obsesioak joa banengo bezala, papera idazmakinatik atera, bila zimurtu bihurtu eta jaurtiki egin dut atzera, non erori den erreparatu gabe.

Halabeharrak bolatxo hori kalera eror dadin nahi izan du ordea. Halabeharrak bultzatuko zuen seguraski, inork zapaldu aurretik Amelie Poulain deritzon neska batek bolatxo hori Moulin Rouge-en ondoko plazako lur latzetik hartzera.

Bere eskuetan jadanik, bolatxoak udaberriko larrosa lez ireki ditu petaloak, eta idazmakinaz idatziriko esaldi labur horiek bere txokolatezko begiei eskainiz:

“Ez dakit zoriontasuna zer ote den, baina zurekin zoriontsu naiz”